السلام علیک یارُقَیـّـِه بنت الحسین شهید

گُلِ سر نیست ولی موی سرم هست هنوز

تـن مـن آب شــد امـا اثـرم هـســـت هـنوز

جای عسیلی ز روی گونه من پاک نشد!

رد شلاق بـه روی کمرم هسـت هنـوز

می تـوانـم بــه خــدا بــا تـو بـیـایـم بـابـا 

جان زهرا کمی از بال و پرم هست هنوز

گفتم ای دختر شامی برو و طعنه نزن

سایه رحمت بابا به سرم هست هنوز

منکه از حـرمـلـه و زجر نخواهـم ترسید

دختر فاطمه هستم جگرم هست هنوز

گـفـت کـه می زنـمـت اسـم پـدر را بـبـری

گفتم ای زجر بزن چون سپرم هست هنوز

هـمـه دم نـاز کشـید و بـه دلم تـسـکـیـن داد

جای شکر است که عمه به برم هست هنوز

بـا زمین خوردن من دیده خود می بـنـدد

شرم در چهره ساقی حرم هست هنوز

خاطرت هست که قنداق علی خونی بود؟

همـه خـاطـره هـا در نـظـرم هـسـت هـنوز

غـصـــه مـعـجر مـن را نـخـوری بـابـا جـان

پاره شد معجرم اما به سرم هست هنوز 

سه ساله

پایم حریف خار مغیلان نمیشود

دست شکسته،یار گریبان نمیشود

گیسو نمانده تا که پریشان کنم تو را

آری، سر رقیه پریشان نمیشود

دستی که میشناسم از این قوم بی حیا

راضی به جز شکستن دندان نمیشود

گفتم شبیه روی تو خاکسترین شوم

دیدم که جز به آتش دامان نمیشود

تا مغز استخوان تن من سیه شده

دردی ست در رقیه که درمان نمیشود.

اسیر سلسله

          او سفیر ِ نهضت ِ کرب و بلاست 

                                             پنجه های کوچکش مشکل گشاست

                                                            ناز او را عمه جانش می خرد

                                                                                 خنده ی او از حسین دل می برد

دلدار خراسانی

سرخوش ز علی  رهبر عرفانی خویشم*

شوریده دل آن مه ایمانی خویشم*

 بعد از سفر روح خدا در شب غربت*

دلبسته به دلدار خراسانی خویشم*

سرباز شدم در ره دلداری دلدار*

خرم دل و جان زین ره دلداری خویشم*

یک چند پشیمان نشوم زین عمل خویش*

عمریست پریشان ز پریشانی خویشم*

گفتند که این قافله سر میرسد اما*

من پشت سر رهبر طوفانی خویشم*

تا کور شود چشم عدو و سر فتنه*

جان میدهم و شاد ز جانبازی خویشم*

آخر تو دهی پرچم اسلام به صاحب*

تا روز فرج یار علمدار خراسانی خویشم* 

اللهم احفظ قائدنا و امامنا الخامنه ای

آگهی گمشده

 دنبال تعدادی انسان مخلص

 به نام بسیجی میگردیم که آخرین بار با لباس خاکی 

وچهره های آفتاب سوخته

 نورانی که بوی خمینی میدادند

 و پارچه ای چهارخانه

 بگردن داشتند و

 درحوالی شلمچه وفکه

 دردهه شصت دیده شده اند.چنانچه خبری از آنهادارید

سریعا اطلاع داده تا جانمان را

به قربانشان کنیم

(هفته بسیج گرامی )

بیاد مردان گمنام سرزمینمان صلوات

عطر بهشت

در قحطی ، صاحبدلی پریشان حال، غلامی را دید که شادمان بود.

پرسید چطور در چنین وضعیتی شادمانی ؟

غلام گفت چون اربابی دارم با چندین گله که تا وقتی برای او کار می کنم روزی مرا می دهد .

صاحبدل گفت:

شرم دارم که یک غلام به اربابش توکل کرده و من که خدایی دارم که مالک دنیاست، نگران روزگارم هستم!

 

الهی بحق شهید کربلا

آنگونه زنده ام بدار...

که نشکند دلی...

از زنده بودنم...!

و آنگونه بمیران که...

به وجد نیاید کسی از نبودنم...!

زندگی آنقدر ابدی نیست که...

هر روز...

بتوان مهربان بودن را...

به فردا انداخت...!!!

آقا تو را گم کرده ام

 

اعمال زشت ما می تواند دل امام زمان (عج) را به درد آورد. خصوصا آنکه ما با ادعای تشیع، به گونه ای بیان کننده مرام و مکتب اهل بیت (علیهم السلام) شده ایم. از همین فرموده اند:

«کُونُوا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا شَیْناً؛ زینت ما اهل بیت باشید و مایه ننگ ما نباشید.»

دست نیاز

الهی!

ای دور از نظر و ای نیکو حضر و ای نیکوکار نیک منظر..

ای دلیل هر برگشته و ای راهنمای هر سرگشته..

ای چاره ساز هر بیچاره و ای آرنده هر آواره..

ای جامع هر پراکنده و ای رافع هر افتاده...

  

                  دست ما گیر ای بخشنده بخشاینده...

راه نجات

راه نجات، فرار و بازگشت الی الله: (فَفِرُّوا إلَی اللهِ) و گریختن به سوی اولیای او است.(آیت الله بهجت)